Od początku 2019 r. obowiązują w Polsce przepisy dotyczące raportowania tzw. schematów podatkowych (MDR – Mandatory Disclosure Rules).
Regulacje te zostały wprowadzone do Ordynacji podatkowej i stanowią wdrożenie Dyrektywy DAC6. Jednak co istotne, polskie przepisy wprowadzają znacznie szersze obowiązki niż te, które wynikają z Dyrektywy DAC6.
Raportowanie schematów MDR
Raportowaniu mogą podlegać zdarzenia i transakcje spełniające jedną z 24 cech rozpoznawczych. Warto pamiętać, iż dla części cech rozpoznawczych nie jest konieczne, aby transakcja była realizowana w celu uzyskania korzyści podatkowej. W praktyce, duża część raportowanych zdarzeń obejmuje standardowe, niebudzące wątpliwości podatkowych operacje (np. duże płatności transgraniczne).
W zależności od roli w danej transakcji, mogą być identyfikowani promotorzy schematów (np. doradcy proponujący dane rozwiązanie), korzystający (klienci stosujący dane rozwiązanie) lub wspomagający (np. prawnik przygotowujący umowę). Każdy z tych podmiotów może być zobowiązany do raportowania.
Poza obowiązkiem identyfikacji i raportowania schematów podatkowych, dla podmiotów będących promotorami (a także zatrudniających promotorów lub faktycznie wypłacających im wynagrodzenie), których przychody lub koszty przekroczyły 8 mln zł, powstaje obowiązek wprowadzenia i stosowania wewnętrznej procedury MDR. Za brak procedury MDR grozi kara do 2 mln PLN, która w pewnych przypadkach może zostać podwyższona do 10 mln PLN.
Brak raportowania MDR obarczony jest ryzykiem karno-skarbowym (KKS) dla osób odpowiedzialnych.
Audyt MDR i wdrożenie procedury MDR
Jak zapewnić zgodność firmy z tymi wymogami? Dobrym rozwiązaniem będzie audyt MDR, obejmujący kompleksową weryfikację działalności pod kątem występowania schematów podatkowych i zmapowanie obszarów „podwyższonego ryzyka” MDR. Jednocześnie, kluczowe jest wdrożenie procedury MDR. Dla części podmiotów jest to wymagane przez przepisy, a dla pozostałych będzie najlepszym narzędziem minimalizacji ryzyka MDR w przedsiębiorstwie.